Luxegoederen, ook secundaire goederen genoemd, zijn goederen die niet
direct in de eerste levensbehoefte van de consument voorzien, maar waaraan de consument wel
een zeker nut onttrekt. Luxegoederen zijn een economisch goed waarnaar, bij een stijging van
het inkomen, een meer dan evenredige stijging van de vraag naar dat goed ontstaat. Kenmerk van
luxegoederen is de aanwezigheid van een drempelinkomen.
5
Luxegoederen kunnen worden geplaatst tegenover primaire of
noodzakelijke goederen. Dit zijn goederen die ook gevraagd worden als er geen inkomen is. Bij
een stijging van het inkomen zal er bij noodzakelijke goederen dan ook een minder dan
evenredige stijging van de vraag naar dat goed ontstaan. De inkomenselasticiteit van
noodzakelijke goederen is, net als die van luxegoederen positief, maar de waarde zal liggen
tussen 0 en 1.
Het tegengestelde, goederen waarnaar bij een stijging van het inkomen
minder vraag is, noemt men inferieure goederen. Als het inkomen maar voldoende toeneemt, zal
bijna elk goed uiteindelijk worden vervangen door een in de ogen van de consument meer gewenst
goed. Op dat moment wordt het vervangen goed een inferieur goed, ook als dat goed bij een
lager inkomen nog een luxegoed was.
De term "luxe" in luxegoederen staat los van luxe in de subjectieve
betekenis van niet-noodzakelijk belang. Het begrip "luxe" in de micro-economie geeft slechts
de specifieke wijze aan waarop de vraag naar dat goed zich op ontwikkelt bij een verandering
van het inkomen van een consument.
Het kenmerken van een primair goed ten opzichte van een secundair goed
brengt altijd een zekere mate van arbitrage met zich mee, want wat voor de ene consument
aangemerkt kan worden als primair, is voor een ander persoon misschien juist luxe. Het
Centraal Bureau voor de Statistiek in Nederland heeft daarom voor haar berekeningen van de
Nederlandse kengetallen van de macro-economie een duidelijk onderscheid gemaakt tussen deze
twee, om tot bruikbare uitspraken te komen.
Een snob is in het algemeen iemand die denkt dat hij in wezen meer is
dan anderen op grond van afkomst, kennis, intellect of rijkdom. Deze superioriteit uit zich
over het algemeen in een (eventueel denkbeeldige) verfijnde smaak. De snob behoort meestal
niet tot de elite, doch probeert zich toegang tot deze kringen te verschaffen door imitatie
van hun gedrag en levensstijl. Dat vertaalt zich ook in hun koopgedrag. Laat die luxegoederen
maar komen!